Anna Borovyk
,,Dźwięk uczuć” / animacja
W animacji “Dźwięk uczuć” chciałam zwrócić uwagę na problem z nadwrażliwością na dźwięki (problem o którym niewiele osób wie), a mianowicie Mizofonię. Jest to zaburzenie neurologiczne, przy którym osoba odczuwa silny dyskomfort wobec niektórych dźwięków. Animacja zanurza nas w świat osoby z mizofonią i pozwala nam poczuć emocje, które ta osoba przeżywa. Obecnie to zaburzenie jest słabo zbadane i nie ma skutecznego leczenia. Zdecydowałam się na animację, ponieważ pozwoliło mi to spróbować przekazać, zinterpretować, jak wyglądają niektóre dźwięki oraz jaki to ma wpływ na mimikę ludzi, którzy na nie nadmiernie reagują. Chciałam również zwrócić uwagę, na aspekt emocjonalny i wybrałam uczucie miłości jako przyczynę i impuls do tego by próbować zmieniać rzeczywistość wokół siebie.
Dźwięki odgrywają istotną rolę w tej animacji. Choć przedstawiona jest tylko mała część listy dźwięków, na które może być wrażliwa osoba z mizofonią. Różne nieprzyjemne dźwięki oraz zwykłe dźwięki, takie jak chodzenie, są pokazane na tle różnych form, których głównymi cechami są nasycenie, ostrość i grubość linii. Im bardziej nieprzyjemny i głośny dźwięk, tym bardziej czarne i duże będą przedstawione formy, natomiast przy neutralnych lub przyjemnych dźwiękach zobaczymy jasne, delikatne i cienkie formy i linie.
Głównymi bohaterami animacji są dziewczyna i chłopak, przedstawieni wyraźnie i szczegółowo. Wszyscy inni obecni bohaterowie są pokazani jedynie z wyraźną twarzą i ogólną linią ciała. Celem tego było umożliwienie widzowi większego skupienia się na głównych bohaterach.
Na początku animacja jest czarno-biała, ponieważ świat, w którym wiele dźwięków jest nie do zniesienia, trudno jest postrzegać w kolorach. Jednak po tym, jak główna bohaterka zakochuje się, w jej świecie zaczynają pojawiać się bardziej radosne momenty, a wraz z nimi kolory.
Od początku animacji w tle obecny jest cichy, ale wyraźnie słyszalny dźwięk, który symbolizuje cały hałas i wszystkie dźwięki, które mogą być nieprzyjemne. Ten dźwięk staje się nieco cichszy, gdy główna bohaterka spotyka chłopaka. Pod koniec animacji pojawia się więcej cichych momentów, co oznacza, że większość dźwięków przestaje być dla głównej bohaterki nieprzyjemnymi.
Cała animacja trwa 6 minut i 26 sekund. Jest podzielona jest na 7 dni, każdego dnia dziewczyna wychodzi ze swojego małego mieszkania na ruchliwą ulicę, i za każdym razem jej nerwy są napięte do granic możliwości. Ulica tętni dźwiękami: płaczące dzieci, ludzie jedzący w drodze. Dźwięki domowe również nie dają spokoju: głośne przeżuwanie przy stole, głośne picie herbaty, głośne rozmowy. Jej irytacja nie zna granic, wydaje się, że dźwięki otaczają ją jak niewidzialne więzienie.
Jednak pewnego razu w kawiarni wszystko się zmieniło. Nadeszła jej kolej, aby złożyć zamówienie, ale za jej plecami dwie osoby zbyt emocjonalnie i głośno coś omawiały. To było niesamowicie irytujące. Nagle, uśmiechnięty kelner stojący za kasą zwrócił jej uwagę na siebie i poprosił ludzi wokół o mówienie ciszej. I niespodziewanie całe jej rozdrażnienie gdzieś zniknęło.
Po tym wydarzeniu zaczęła spotykać go częściej: w sklepie, na przystanku, w parku. Ich spojrzenia się spotykały i za każdym razem jej serce tańczyło. Zaczęli częściej rozmawiać. Spacer po mieście, kino. Jednym z najważniejszych wydarzeń był piąty dzień, moment, kiedy chłopak i dziewczyna stali razem pod parasolem, który zmienił dziewczynę. Chciałam pokazać tą sceną, że dziewczyna zakochała się, dzięki czemu jej serce zaczęło bić szybciej, co dało impuls do mózgu, po czym nastąpiło wielkie przeładowanie całego systemu.
Z czasem zaczęła zauważać, że dźwięki, które wcześniej ją irytowały, stały się prawie niezauważalne. Przestała zwracać uwagę na krzyk dzieci czy hałas samochodów. Nawet głośne przeżuwanie przy kolacji przestało ją irytować.
Miłość okazała się magią, która zmieniła jej postrzeganie świata. Miłość nauczyła ją nie tylko słyszeć, ale i słuchać – dźwięki stały się łagodniejsze, a każdy dzień wypełniał się melodią, której wcześniej nie zauważała.
Tak, dzięki miłości, jej świat nabrał nowych barw i dźwięków, które wcześniej wydawały się absolutnie nie do zniesienia.
Animacja została wykonana w technice poklatkowej ponieważ robiłam już wcześniej animacje w tej technice i podobał mi się proces tworzenia. Korzystałam z programu Animation Desk, cała animacja z dźwiękiem została zebrana w programie Microsoft Clipchamp.
Animacja ma na celu pokazanie, że wszyscy jesteśmy różni, i wśród nas są osoby, które zbyt wrażliwie reagują na to, co dla większości wydaje się normalne. Mizofonia to prawdziwe wyzwanie, które wymaga zrozumienia i wsparcia ze strony otoczenia. Poprzez tę animację pragnęłam przekazać ważne przesłanie: bądźmy wrażliwi na potrzeby innych, zrozumiejmy ich trudności i starajmy się wspierać ich w codziennej walce. Ta animacja przypomina, że każdy z nas może uczynić świat trochę lepszym, okazując empatię i wsparcie dla tych, którzy tego potrzebują. I oczywiście, cuda mogą się zdarzyć nawet w najbardziej niespodziewanym momencie – ponieważ prawdziwa miłość może uleczyć każdą ranę.
Na Moją prezentację dyplomowa składają się również (oprócz samej animacji) szkice cyfrowe, zarysy/studia postaci oraz storyboard.
SCENARIUSZ "Dźwięk uczuć”
Odcinek 1 Dziewczyna z trudnym życiem.
Scena 1 Dźwięki dochodzące z ulicy,przez ścianę.
Scena 2 Odgłosy oddechu. Dziewczyna, która budzi się z uśmiechem.
Scena 3 Odgłosy chodzenia po śniegu. Twarz dziewczyny z uśmiechem. Dźwięki samochodu.
Scena 4 Dźwięki z wnętrza autobusu. Dziewczyna spokojnie wygląda przez okno. Odgłosy żucia gumy. Dziewczyna krzywi się i patrzy na osobę żującą gumę. Dziewczyna wkłada słuchawki do uszu.
Scena 5 Odgłosy przejeżdżających samochodów. Odgłosy chodzenia po śniegu. Odgłosy otwierania i zamykania drzwi. Dźwięki cichej muzyki i stłumione rozmowy ludzi.
Scena 6 Spokojna twarz dziewczyny. Głośne dźwięki rozmów. Złość jest na twarzy dziewczyny. Odgłosy szybkich kroków. Odgłosy otwierania i zamykania drzwi.
Odcinek 2 Mała przyjemność
Scena 1 Dźwięki w windzie. Odgłosy chodzenia po śniegu. Odgłosy otwierania i zamykania drzwi. Głośne dźwięki mowy. Zainteresowana twarz dziewczyny patrzącej w przyszłość. Ciche dźwięki rozmowy dwóch osób. Dziewczyna odwraca się i spogląda ze złością.
Ludzie, którzy rozmawiali szeptem, spojrzeli na dziewczynę i przestali rozmawiać. Dziewczyna odwraca się do przodu. Miękkie dźwięki rozmów. Odgłosy chodzenia.Odgłosy otwierania i zamykania drzwi.
Scena 2 Odgłosy chodzenia. Odgłosy samochodów. Dźwięki otwieranych drzwi. Cisza. Głośne dźwięki rozmów. Dwie twarze dziewcząt z otwartymi ustami. Wściekła twarz dziewczyny patrzącej na dwie dziewczyny. Twarz kelnera przenosi wzrok z dziewczyny na obie dziewczyny. Kelner poprosił ludzi, aby byli ciszej. Dziewczyna patrzy na kelnera.Twarz dziewczyny z lekkim uśmiechem. Odgłosy chodzenia. Dźwięki otwieranych drzwi.
Odcinek 3 Nie kolacja z rodziną dziewczyny
Scena 1 Odgłosy chodzenia. Dziewczyna bierze głęboki oddech i uśmiecha się. Dźwięki otwieranych drzwi. Dźwięki gotowania. Twarz dziewczyny z uśmiechem. Odgłosy delikatnego buczenia. Czajnik. Twarz babci z uśmiechem. Odgłos łyżki uderzającej w filiżankę. Twarz dziewczyny z uśmiechem patrzącej na ciasto w piekarniku. Odgłosy popijania herbaty. Twarz dziewczyny jest wściekła. Ciche odgłosy chodzenia. Odgłosy szelestów w paczkach. Ciche odgłosy chodzenia. Szybkie kroki. Odgłosy żucia chleba. Szybkie kroki. Cisza. Twarz dziewczyny bez emocji. Mała twarz siostry dziewczynki podnosi wzrok i uśmiecha się. Dziewczyna patrzy na siostrę i uśmiecha się. Dźwięki rozrywki. Dźwięk kończącego się minutnika piekarnika. Odgłosy rozkładanych sztućców. Odgłosy idących ludzi. Twarze ludzi jedzących. Dziewczyna mówi wszystkim jeść z zamkniętymi ustami.
Cisza. Dźwięk głośnego picia. Dziewczyna marszczy brwi i odwraca wzrok.
Siostra patrzy na dziewczynę. Cisza. Głośne dźwięki rozmów podczas żucia jedzenia. Uścisk dłoni. Szybkie odgłosy chodzenia, otwierania i zamykania drzwi.
Scena 2 Dźwięki w autobusie. Dziewczyna odwraca głowę i patrzy. Facet patrzy i się uśmiecha. Dziewczyna odwraca głowę w drugą stronę.
Odcinek 4
Scena 1 Odgłosy samochodów. Odgłosy jedzenia chipsów.
Dziewczyna marszczy brwi, słychać szybkie odgłosy chodzenia.
Scena 2 Odgłosy ptaków. Smutna twarz dziewczyny patrzącej w dół. Drżące nogi. Odgłosy chodzenia. Nogi, ręka z napojem. Dziewczyna podnosi głowę. Facet przypomina, że poznali się w piekarni. Dziewczyna bierze drinka. Facet i dziewczyna spacerują po parku i rozmawiają.
Odcinek 5 Bicie serca
Scena 1 Odgłosy deszczu i śniegu. Głośne dźwięki samochodów. Odgłosy głośnych rozmów. Płacz dziecka. Kojące dźwięki dla dziecka. Twarz dziewczyny zmienia się dramatycznie, jej brwi marszczą się.
Scena 2 Odgłosy skrzypiącego śniegu. Odgłosy deszczu pod parasolem. Ręka trzymająca parasol. Zdziwiona twarz dziewczyny. Twarz chłopca. Dziewczyna i chłopak pod parasolem. Czerwone policzki dziewczyny. Dźwięki bicia serca dziewczyny. Krew przepływa z serca do mózgu. Zanurzenie w mózgu Odbudowa mózgu. Uśmiech dziewczyny. Odgłosy płaczu dziecka. Kojące dźwięki dla dziecka. Twarz dziewczyny jest spokojna i nierozumiejąca. Wzrok dziewczyny skierowany jest na matkę z dzieckiem. Dziewczyna i facet rozmawiają.
Odcinek 6 Szczęśliwe chwile
Scena 1 Odgłosy chodzenia. Twarz dziewczyny. Girlandy świąteczne w oczach dziewczynki. Dziewczyna i chłopak. Twarz chłopca.
Scena 2 Rozmowy ludzi. Dźwięki muzyki.
Widok obu w lustrze obręczem noworocznym.
Scena 3 Odgłosy jedzenia popcornu. Dziewczyna i chłopak siedzą.
Dziewczyna uśmiecha się.
Scena 4 Odgłosy spaceru dwóch osób. Uściski. Machają rękami. Dźwięki w windzie. Facet spogląda w górę. Girlanda włącza się. Dziewczyna i chłopak uśmiechają się.
Odcinek 7 Kolacja z rodziną
Scena 1 Dziewczyna wchodzi po schodach, otwiera drzwi. Dziewczyna kroi warzywa. Wszyscy siadają przy stole. Dziewczyna je. Żucie. Popijając herbatę. Widok na choinkę z girlandą. Cisza wszelkich dźwięków i uśmiechnięta twarz dziewczyny. Dziewczyna westchnęła. Dziewczyna z uśmiechem rozgląda się po wszystkich przy stole.