Zbigniew Liberski
Fikcyjne scenariusze jednego wnętrza.
PRACA LICENCJACKA
Galeria PWW. Fikcyjne scenariusze jednego wnętrza
Rozpoczynając działania nad moją pracą dyplomową przyświecała mi idea artystycznej kreacji o
charakterze site specific z wykorzystaniem materii nieprzetwarzalnej. Jako obiekt twórczej pracy obrałem
realne pomieszczenie uczelnianej Galerii PWW, która sama w sobie nie mogła i nie może ulegać daleko
idącemu przetworzeniu. Użytkowy charakter galerii, warunki techniczne pomieszczenia uniemożliwiały
realizację - przynajmniej części moich pomysłów - które skończyłyby się naruszeniem konstrukcji
budowlanej lub po prostu destrukcją galerii.
Zamysł pracy powstał trzy lata temu, kiedy w Pracowni rysunku i intermediów studenci
realizowali projekty wkraczające w obszar obiektów wirtualnych. Zdałem sobie wtedy sprawę, że
realizacja zamysłu artystycznego nie musi dotyczyć wyłącznie kreacji “tu i teraz” i nie musi mieć finalnie
postaci dwuwymiarowej. Do realizacji własnej wizji przetwarzania/dekonstruowania pomieszczeń Galerii
PWW zmuszony byłem znaleźć inne środowisko - obiekt pracy. Stały się nim drewniano – kartonowe
makiety pomieszczenia galerii wykonane w skali 1:20, o wymiarach 56x40x22,5 cm. Wykorzystanie
makiet jest powszechne, można napotkać je przy realizacji projektów budowlanych czy planów
filmowych. Spektakularne produkcje jak np. film Blade runner 2049, reżysera Denisa Villeneuve, czy
film Latająca maszyna, oparte zostały o wykorzystanie precyzyjnych makiet imitujących rzeczywistość.
Moja wizja obejmowała swobodne przetwarzanie jednego, głównego (ekspozycyjnego)
pomieszczenia. Symulacja wnętrza galerii dała mi wiele możliwości, w tym budowanie przestrzennych
obrazów - instalacji, które nie zaistniałyby w realnym wnętrzu, zarówno z przyczyn technicznych (np.
wypełnienie wodą), jak i ze względu na zderzenie skali rzeczywistych obiektów (np. gałąź, ziarna
słonecznika, piłka, rośliny) z makietą wnętrza. Działania te pozwoliły osiągnąć w rezultacie nieco
surrealne wrażenie. Są natomiast aranżacje, które zbliżają do wrażenia naturalności, np. cykl Światło i
Lustra.
Początkowo makiety zostały wykonane z tektury falistej jako obiekty testowe. Szybko okazało
się, że nie są funkcjonalne, ze względu na niską wytrzymałość i niedoskonałość geometryczną samej
tektury. Wykonałem więc dwie makiety o podłożu ze sklejki i ścianach warstwowych z tektury pełnej o
grubości 4mm.
Następnym etapem projektu było ustalenie scenariuszy pracy nad makietą i określenie formy
dokumentacji. W rezultacie, powstały główne scenariusze: Światło, Rośliny, Woda i Destrukcja. W
trakcie realizacji pojawiały się nowe pomysły, niektóre zostały zarzucone. Dokumentacja mojej pracy
zostanie przedstawiona na wystawie w postaci około 30 wybranych fotografii. Ostatecznie, zrealizowane
zostały serie zdjęciowe następujących scenariuszy:
charakterze site specific z wykorzystaniem materii nieprzetwarzalnej. Jako obiekt twórczej pracy obrałem
realne pomieszczenie uczelnianej Galerii PWW, która sama w sobie nie mogła i nie może ulegać daleko
idącemu przetworzeniu. Użytkowy charakter galerii, warunki techniczne pomieszczenia uniemożliwiały
realizację - przynajmniej części moich pomysłów - które skończyłyby się naruszeniem konstrukcji
budowlanej lub po prostu destrukcją galerii.
Zamysł pracy powstał trzy lata temu, kiedy w Pracowni rysunku i intermediów studenci
realizowali projekty wkraczające w obszar obiektów wirtualnych. Zdałem sobie wtedy sprawę, że
realizacja zamysłu artystycznego nie musi dotyczyć wyłącznie kreacji “tu i teraz” i nie musi mieć finalnie
postaci dwuwymiarowej. Do realizacji własnej wizji przetwarzania/dekonstruowania pomieszczeń Galerii
PWW zmuszony byłem znaleźć inne środowisko - obiekt pracy. Stały się nim drewniano – kartonowe
makiety pomieszczenia galerii wykonane w skali 1:20, o wymiarach 56x40x22,5 cm. Wykorzystanie
makiet jest powszechne, można napotkać je przy realizacji projektów budowlanych czy planów
filmowych. Spektakularne produkcje jak np. film Blade runner 2049, reżysera Denisa Villeneuve, czy
film Latająca maszyna, oparte zostały o wykorzystanie precyzyjnych makiet imitujących rzeczywistość.
Moja wizja obejmowała swobodne przetwarzanie jednego, głównego (ekspozycyjnego)
pomieszczenia. Symulacja wnętrza galerii dała mi wiele możliwości, w tym budowanie przestrzennych
obrazów - instalacji, które nie zaistniałyby w realnym wnętrzu, zarówno z przyczyn technicznych (np.
wypełnienie wodą), jak i ze względu na zderzenie skali rzeczywistych obiektów (np. gałąź, ziarna
słonecznika, piłka, rośliny) z makietą wnętrza. Działania te pozwoliły osiągnąć w rezultacie nieco
surrealne wrażenie. Są natomiast aranżacje, które zbliżają do wrażenia naturalności, np. cykl Światło i
Lustra.
Początkowo makiety zostały wykonane z tektury falistej jako obiekty testowe. Szybko okazało
się, że nie są funkcjonalne, ze względu na niską wytrzymałość i niedoskonałość geometryczną samej
tektury. Wykonałem więc dwie makiety o podłożu ze sklejki i ścianach warstwowych z tektury pełnej o
grubości 4mm.
Następnym etapem projektu było ustalenie scenariuszy pracy nad makietą i określenie formy
dokumentacji. W rezultacie, powstały główne scenariusze: Światło, Rośliny, Woda i Destrukcja. W
trakcie realizacji pojawiały się nowe pomysły, niektóre zostały zarzucone. Dokumentacja mojej pracy
zostanie przedstawiona na wystawie w postaci około 30 wybranych fotografii. Ostatecznie, zrealizowane
zostały serie zdjęciowe następujących scenariuszy:
1. Lustra,
2. Światło,
3. Destrukcja,
4. Rośliny,
5. Woda,
6. Słonecznik,
2. Światło,
3. Destrukcja,
4. Rośliny,
5. Woda,
6. Słonecznik,
7. Draperia,
8. Karton.
8. Karton.
Mój sposób pracy z makietami nie ograniczał się jedynie do aranżacji scen przekształcenia przestrzeni
galerii, ale również do próby połączenia symulowanej materii pomieszczenia z cytatami z innych prac.
Scenariusz Słonecznik jest nawiązaniem do dzieła chińskiego artysty Ai WeiWei’a i zarazem ukłonem z
mojej strony w jego kierunku. Scenariusz Karton, odnosi się do mojej pracy wykonanej w Pracowni
rysunku i intermediów będącej analizą zamkniętej przestrzeni tekturowego pudła.
Realizacja pracy nad “fikcyjnymi scenariuszami w galerii PWW” odbywała się przez zmiany
wprowadzane w makietach i konsekwentne ich fotografowanie. Wielokrotne próby zapisu obrazu,
doprowadziły mnie do decyzji, że pozostanę przy dokumentowaniu pomieszczenia z jednej perspektywy
oraz przy tych samych parametrach ustawień aparatu fotograficznego. Chciałem uzyskać w ten sposób
spójność serii. Zmiennymi były “rekwizyty”: światło, woda czy materiały stałe i rośliny. W efekcie,
makiety są w pewnym sensie nośnikiem tego, co tworzyło obraz.
Wykonanie kilku serii fotografii stanowi dokumentację moich działań i jednocześnie - część wystawy
dyplomowej. Ekspozycja wykonanych fotografii przewidywana jest w formie prezentacji wydruków
wybranych ujęć ze wszystkich scenariuszy. Prace będą pogrupowane cyklami. Wydruki mają trzy różne
formaty: 35x50 cm, 42x60 cm oraz 50x70 cm.
W formie dopełnienia - do ekspozycji zostały włączone dwie fotografie zbiorcze - stykowe o
formacie 70x100 cm (co przy użyciu cyfrowych środków produkcji jest umowne), zawierające wiele ujęć,
w tym aranżacji nie włączonych do wystawy.
Uzyskanie dużej liczby ujęć rejestrujących poszczególne fazy zmian we wnętrzu makiety,
umożliwiło wygenerowanie filmu poklatkowego, który obrazuje proces wizualnych przekształceń
następujących w czasie realizacji trzech wybranych scenariuszy. Ekspozycja filmu przewidziana jest jako
projekcja w zamkniętej pętli z użyciem monitora. Film długości 1min. 23s obejmuje scenariusze gry
świateł, “pochłaniania” galerii przez roślinność i proces destrukcji.
Na wystawie będą pokazane również dwie - częściowo zniszczone w czasie pracy - makiety.
galerii, ale również do próby połączenia symulowanej materii pomieszczenia z cytatami z innych prac.
Scenariusz Słonecznik jest nawiązaniem do dzieła chińskiego artysty Ai WeiWei’a i zarazem ukłonem z
mojej strony w jego kierunku. Scenariusz Karton, odnosi się do mojej pracy wykonanej w Pracowni
rysunku i intermediów będącej analizą zamkniętej przestrzeni tekturowego pudła.
Realizacja pracy nad “fikcyjnymi scenariuszami w galerii PWW” odbywała się przez zmiany
wprowadzane w makietach i konsekwentne ich fotografowanie. Wielokrotne próby zapisu obrazu,
doprowadziły mnie do decyzji, że pozostanę przy dokumentowaniu pomieszczenia z jednej perspektywy
oraz przy tych samych parametrach ustawień aparatu fotograficznego. Chciałem uzyskać w ten sposób
spójność serii. Zmiennymi były “rekwizyty”: światło, woda czy materiały stałe i rośliny. W efekcie,
makiety są w pewnym sensie nośnikiem tego, co tworzyło obraz.
Wykonanie kilku serii fotografii stanowi dokumentację moich działań i jednocześnie - część wystawy
dyplomowej. Ekspozycja wykonanych fotografii przewidywana jest w formie prezentacji wydruków
wybranych ujęć ze wszystkich scenariuszy. Prace będą pogrupowane cyklami. Wydruki mają trzy różne
formaty: 35x50 cm, 42x60 cm oraz 50x70 cm.
W formie dopełnienia - do ekspozycji zostały włączone dwie fotografie zbiorcze - stykowe o
formacie 70x100 cm (co przy użyciu cyfrowych środków produkcji jest umowne), zawierające wiele ujęć,
w tym aranżacji nie włączonych do wystawy.
Uzyskanie dużej liczby ujęć rejestrujących poszczególne fazy zmian we wnętrzu makiety,
umożliwiło wygenerowanie filmu poklatkowego, który obrazuje proces wizualnych przekształceń
następujących w czasie realizacji trzech wybranych scenariuszy. Ekspozycja filmu przewidziana jest jako
projekcja w zamkniętej pętli z użyciem monitora. Film długości 1min. 23s obejmuje scenariusze gry
świateł, “pochłaniania” galerii przez roślinność i proces destrukcji.
Na wystawie będą pokazane również dwie - częściowo zniszczone w czasie pracy - makiety.