Elżbieta Altevogt
Kąpiel leśna
PRACA MAGISTERSKA
Kąpiel leśna
Temat artystycznej części mojej pracy magisterskiej brzmi Kąpiel leśna. Inspiracją do powstania prac była sytuacja, w jakiej nagle znaleźliśmy się wszyscy, a której nigdy wcześniej nie doświadczyliśmy – pandemia covid-19. Wyzwoliła ona wśród ludzi lawinę stresogennych sytuacji i erupcję destrukcyjnych uczuć, począwszy od strachu o życie bliskich oraz własne, poprzez poczucie zagrożenia, izolacji, samotności, aż po – w wielu przypadkach – utratę źródła dochodu, a przez to niepewność losu i troskę o codzienny byt.
Z racji moich wcześniejszych (daleko przedcovidowych) zainteresowań światem ziemskiej przyrody i uwielbieniem dla natury oraz w nawiązaniu do kumulacji pandemicznych stresów stworzyłam cykl Kąpiel leśna. Z jednej strony nawiązałam w nim ideą do praktyk rozpoczętych przez Japończyków w latach 70. i 80. XX wieku, którzy wynaleźli i jako pierwsi realizowali pomysł terapii lasem – kąpieli leśnych (Shinrin-yoku). Ich istotą jest naturalne otoczenie – las oraz zdolność człowieka do „zanurzenia się w nim’, czyli intensywnego chłonięcia dźwięków, zapachów, światła, kolorów i samego powietrza wypełniającego ekosystem lasu. Proces ten odbywa się poprzez niespieszne chodzenie po lesie, wypatrywanie ptaków, wsłuchiwanie się w ich śpiew, oglądanie koron drzew, ich pni, krzewów oraz runa leśnego, dostrzeganie różnorodnych form życia, wielorakich kształtów oraz różnych odcieni zieleni. Takie powolne spacery w środowisku leśnym poprzez szereg czynników wspomagają organizm w procesach relaksacji, regeneracji po stresie, normalizacji parametrów życiowych i odbudowy odporności. U ludzi ‘zanurzonych w kąpieli leśnej’ zmniejsza się natężenie odczuwanego napięcia, niepokoju, lęku, przygnębienia, zmęczenia, czy złości, wzrasta zaś poczucie zadowolenia, spokoju, witalności i radości.
Z drugiej strony cykl Kąpiel leśna stał się sam w sobie sposobem na odreagowanie moich stresów – odczuwałam radość z tworzenia. Skierowałam swoją uwagę na las i oddawałam pandemiczne emocje, tworząc abstrakcyjne malarskie kompozycje z kolorów i światła. Uczucie szczęścia było szczególnie silne przy pracy z medium akwarelowym, które z racji swojej natury zmuszało do dokonywania natychmiastowych wyborów, wymagało dużej koncentracji przy pracy i pomagało zapomnieć o ‘wszystkich problemach tego świata’.
Zamierzeniem celowym były:
- idea kompozycji nieprzedstawiających, bez żadnych powinności, komentarzy
- improwizacja
- powtarzalność działań – w przypadku prac na płótnie – powielanie motywu wałka, czyli używanie wałka z niewielką ilością farby (analogicznie do techniki suchego pędzla), czego efektem są nieregularne motywy, kropki i plamki; zaś przy pracach na papierze – eksperymenty z farbą akwarelową
- gama kolorystyczna oscylująca wokół zieleni – związanych z naturą, ideą życia, harmonią – oraz niebieskiego jako spokoju, ale i bezmiaru nieba, czy obecności wody
- dopełnienie wypowiedzi poprzez stworzenie malowanych drewnianych obiektów trójwymiarowych, uruchamiających nie tylko zmysł wzroku, ale i dotyku
- założenie, że tytuł cyklu winien celowo nasuwać skojarzenia i stymulować proces percepcji.
Cykl składa się z:
- 3 obrazów akrylowych w formacie 130 x 90 cm
- 18 obrazów akwarelowych w formacie 30 x 24 cm (16 szt.),29,5 x 23 cm (1 szt.), 28,5 x 24 cm (1 szt.)
- 5 malowanych drzew
- malowanych konarów ( 2 grupy)
- malowanych gałązek ( 1 grupa)