Jakub Zatwarnicki

Adaptacja przestrzeni domu mieszkalnego z uwzględnieniem potrzeb
osoby z niepełnosprawnościami

Budynek znajduje się w Zielonej Górze- Raculi na ulicy Głogowskiej 68. Wybudowany on został w latach 70 XX wieku. Do obecnego momentu przechodził on różnego rodzaju modernizacje oraz adaptacje dopasowane do jego wielu użytkowników. Obecnym właścicielem budynku jest kobieta w średnim wieku, która jest również inwestorem tego projektu. 

Obiekt zamieszkują obecnie trzy kobiety, z bardzo różnymi potrzebami dotyczącymi przestrzeni użytkowych. Pierwszą z nich jest poprzedni właściciel budynku- 80 letnia kobieta zmagająca się z niepełnosprawnością ruchową oraz chorująca na Alzheimera; drugą inwestor oraz obecnym właścicielem jest wnuczka kobiety również niepełnosprawna ruchowo, ale tylko częściowo, ponieważ od kilku poprzednich lat radzi sobie świetnie z codziennym życiem, utrudnieniem dla niej jest brak dostosowania wyposażenia oraz pomieszczeń w owym budynku. Ostatnim z lokatorów jest opiekunka (córka starszej kobiety, matka obecnego właściciela), która na co dzień opiekuje się matką jak i córką oraz dba o dom i wszystkie “jego sprawy”.

Głównym problemem w tym budynku jest brak jego dostosowania do potrzeb lokatorów. Jest on trzykondygnacyjny, z czego obecnie używane są tylko 1,5 z nich. Poddasze nie jest używane już od dłuższego czasu. Życie użytkowników tak naprawdę toczy się w części parterowej. Brakuje miejsca do przechowywania, pomieszczenia nie są dostosowane do użytkowania przez wnuczkę właścicielkę (osoba starsza nie korzysta samodzielnie z żadnego pomieszczenia w budynku). 

Oczekiwaniami inwestorki wobec adaptacji wnętrza oraz modernizacji elewacji były nowoczesne materiały. Kolory stonowane, nieagresywne. Wnętrze miało stanowić pewnego rodzaju ostoję dla jego użytkowników, w którym po ciężkim dniu będą mogły odpocząć i spędzić razem czas. 

Ze względu na niepełnosprawność kobiet mieszkających w owym budynku miały zostać w pierwszej kolejności usunięte bariery, którymi przykładowo było wyposażenie kuchni czy łazienki, wąskie ciągi komunikacyjne. 

Ściany, które można było usunąć, miały zostać usunięte ze względu na to, żeby wnętrza były bardzo przestronne, nie odgrodzone od siebie tak jak poniekąd jest w życiu codziennym, osoby niepełnosprawne zazwyczaj odepchnięte są przez te zdrowe w różnych sytuacjach czy czynnościach, oczywiście z wyjątkami.

Choroby kobiet nie wymagają specjalnych dostosowań prócz tych podstawowych wymienionych w dalszej części pracy. Starsza kobieta prawdopodobnie przez chorobę Alzheimera lepiej czuję się we wnętrzach wyciszonych, stonowanych- dzięki temu czuje się bezpiecznie.