Praca dyplomowa składa się z trzech części: projektu adaptacji istniejących budynków w Szklarskiej Porębie na centrum kulturalno-rozrywkowe, portfolio dyplomowego oraz portfolio prac z trzech lat studiów.
Adaptacja budynków polegała na wprowadzeniu zmian odpowiadających na potrzeby użytkowników: mieszkańców i turystów, dostosowania do wszystkich grup wiekowych oraz osób niepełnosprawnych. Obecnie budynki są w złym stanie technicznym, zaniedbane i mają potencjał do wykorzystania ich w sposób użyteczności publicznej. W mieście brakuje miejsc kulturowych i rozrywkowych, a wybrane budynki są usytuowane w centrum miasta, przy rzece i mają duży teren zielony do zagospodarowania. Budynek dawnej wachlarzowej powozowni, dzisiaj – garaży ma kształt półokrągły, parterowy z piwnicą – każdy wjazd posiada inny właściciel. Drugi wysoki budynek w kształcie litery „L” jest zaaranżowany przez osobę prywatną na jej własny użytek, natomiast nie odzwierciedla dawnego wyglądu poniemieckiego budownictwa. Druga część mojego dyplomu to portfolio zawierające opis projektu, wprowadzonych zmian, fotografie oraz wizualizacje wykonanej przeze mnie adaptacji. Trzecia część przedstawia portfolio moich wybranych prac studenckich i innych, prezentujących mój proces nauki projektowania, w przeciągu trzech lat.
Pierwszym krokiem przy tworzeniu projektu było znalezienie problemu w mieście
i odpowiedzi na nie. Następnie wyszukanie istniejącego budynku możliwego do adaptacji pod konkretne założenia. W tym celu potrzebna była inwentaryzacja, aby stworzyć plan zagospodarowania terenu oraz rzuty techniczne. Ważnym etapem w procesie projektowym było wyszukanie informacji i dawnych fotografii oraz wykonanie nowych. Koncepcje aranżacji terenu, budynków oraz ich wnętrz zmieniały się, lecz w końcu udało się pogodzić wszystkie założenia i powstała plansza oraz opis zmian w pracy dyplomowej. Część techniczna składa się z rzutów poziomych poszczególnych kondygnacji i przekrojów pionowych obu budynków. W formie widoków przedstawione zostały elewacje budynków po wprowadzonych zmianach. Proces polegał na wymodelowaniu budynków i terenu
w programie architektonicznym w formie 3D. Zaaranżowane wnętrze i zagospodarowany teren zostały ukazane poprzez wizualizacje.
i odpowiedzi na nie. Następnie wyszukanie istniejącego budynku możliwego do adaptacji pod konkretne założenia. W tym celu potrzebna była inwentaryzacja, aby stworzyć plan zagospodarowania terenu oraz rzuty techniczne. Ważnym etapem w procesie projektowym było wyszukanie informacji i dawnych fotografii oraz wykonanie nowych. Koncepcje aranżacji terenu, budynków oraz ich wnętrz zmieniały się, lecz w końcu udało się pogodzić wszystkie założenia i powstała plansza oraz opis zmian w pracy dyplomowej. Część techniczna składa się z rzutów poziomych poszczególnych kondygnacji i przekrojów pionowych obu budynków. W formie widoków przedstawione zostały elewacje budynków po wprowadzonych zmianach. Proces polegał na wymodelowaniu budynków i terenu
w programie architektonicznym w formie 3D. Zaaranżowane wnętrze i zagospodarowany teren zostały ukazane poprzez wizualizacje.
Projekt wymagał przeprojektowania istniejących rzutów pomieszczeń pod konkretne założenia. Budynek garaży został zaadaptowany jako otwarta kawiarnia z barem i miejsce spotkań, z wydzielonymi przestrzeniami między stolikami w celu zapewnienia prywatności. Przy wejściu zlokalizowano miejsce składania zamówień w celu zwiększenia kontaktu obsługi z klientem. W niższej kondygnacji – piwnicy tego budynku powstał klub rozrywkowy z lożami, grami i sceną. Z tej sali mieści się wyjście na platformę nad rzeką, która umożliwia odpoczynek na świeżym powietrzu i podziwianie górskiego krajobrazu.
W tym budynku stworzono od podstaw toaletę podzieloną na część damską i męską. Drugi przyległy budynek stał się klubem muzycznym z salą taneczną, lożami i barem na parterze oraz z antresolą. Klub to strefa rozrywkowa odpowiadająca na problem braku miejsc do zabawy i spotkań dla ludzi w mieście. Na parterze klubu przybudówka została wykorzystana jako toalety: damską, męską oraz dla osób niepełnosprawnych. Dodatkowo została dobudowana niezbędna w lokalu gastronomicznym – strefa techniczna, część zaplecza
i pracownicza, gdzie mieści się m.in. kuchnia, zmywalnia, magazyny, pomieszczenie socjalne i służbowe toalety oraz wejście i dojazd dostawczy. Teren działki został zagospodarowany wedle potrzeb użytkowników, z uwzględnieniem istniejącego ukształtowania gruntu, rosnących drzew oraz zieleni. Powstało rondo spacerowe i do jazdy rowerami, w celu zapewnienia aktywnego wypoczynku dla osób w każdym wieku. Nieopodal zaprojektowano plac zabaw i miejsca grillowe dla lepszych kontaktów rodzinnych w spędzaniu czasu wolnego. Ponadto na końcu działki umieszczono miejsca parkingowe, również dla osób niepełnosprawnych. Droga dojazdowa spełnia wymogi przepisów projektowania ruchu drogowego. Zastosowane meble, materiały, nawierzchnie, kolory itd. zostały użyte w sposób przemyślany i w celu poszanowania tradycji – głównego założenia mentalnego projektu.
W tym budynku stworzono od podstaw toaletę podzieloną na część damską i męską. Drugi przyległy budynek stał się klubem muzycznym z salą taneczną, lożami i barem na parterze oraz z antresolą. Klub to strefa rozrywkowa odpowiadająca na problem braku miejsc do zabawy i spotkań dla ludzi w mieście. Na parterze klubu przybudówka została wykorzystana jako toalety: damską, męską oraz dla osób niepełnosprawnych. Dodatkowo została dobudowana niezbędna w lokalu gastronomicznym – strefa techniczna, część zaplecza
i pracownicza, gdzie mieści się m.in. kuchnia, zmywalnia, magazyny, pomieszczenie socjalne i służbowe toalety oraz wejście i dojazd dostawczy. Teren działki został zagospodarowany wedle potrzeb użytkowników, z uwzględnieniem istniejącego ukształtowania gruntu, rosnących drzew oraz zieleni. Powstało rondo spacerowe i do jazdy rowerami, w celu zapewnienia aktywnego wypoczynku dla osób w każdym wieku. Nieopodal zaprojektowano plac zabaw i miejsca grillowe dla lepszych kontaktów rodzinnych w spędzaniu czasu wolnego. Ponadto na końcu działki umieszczono miejsca parkingowe, również dla osób niepełnosprawnych. Droga dojazdowa spełnia wymogi przepisów projektowania ruchu drogowego. Zastosowane meble, materiały, nawierzchnie, kolory itd. zostały użyte w sposób przemyślany i w celu poszanowania tradycji – głównego założenia mentalnego projektu.