Doganowska Aleksandra
licencjat
Wnikanie
Wnikam w wodę i dryfuję. Jestem wodą, wszystko co złe zmywa się ze mnie, spływa i tonie. Tym razem to nie ja tonę. Woda bierze mnie w swoje przyjemnie chłodne ramiona i otula jak najlepszą przyjaciółkę. Nie muszę już nic robić, odpuszczam wszystko co mnie przytłacza i pozwalam odpłynąć temu razem z Jej nurtem. A ja dam się Jej unieść w nieznane. Zdam się na Jej nurt.
Wnikanie to stawanie się częścią czegoś. Zazwyczaj stoi za tym jakaś potrzeba. Potrzeba uwolnienia emocji, potrzeba stworzenia czegoś większego. Potrzeba poczucia przynależności. Wnikam w wodę ponieważ chcę odpuścić, chcę poczuć, że nie muszę już nic robić. Tylko zaufać i dać się Jej pochłaniać. Wnikam w nią, a ona we mnie. Marszczy mi palce i przesiąka włosy, a one falują na niej jak wodorosty, które są częścią Jej świata.
Wnikam w wodę tak jak farba wnika w papier tworząc grafikę. Za pomocą rakla wtłaczam swoje myśli i emocje w pracę, którą tworzę. W dzieło które także staje się częścią mnie. I odpuszczam. Daje się ponieść temu co ze mnie wypływa. Tej części mnie, która za pomocą farby przenika do dzieła, które tworzę. Do pracy, która staje się częścią czegoś większego.
Praca składa się z 11 brystoli 100x70 cm. Grafiki mają nieregularne ułożenie. Część z nich powieszono w pozycji pionowej, część w poziomej. Kolorystyka utrzymana jest w odcieniach koloru niebieskiego i zielonego. Pierwsza z nich to biały brystol z namalowaną dookoła ciemno zieloną ramką. Następne grafiki mają dookoła białą ramkę i przedstawiają gesty namalowane pociągnięciami pędzla, które układają się w niejednostajne fale. Na ostatniej z nich (skrajnie po prawej stronie) umieszczona jest twarz kobiety. Postać ma zamknięte oczy, jej brązowe włosy unoszą się na wodzie, częściowo przykrywają je pojedyncze fale. Do grafik jest dołączona postać kobiety, która kuca z wyciągniętą przed siebie ręką. Ma ona wymiary ok. 16x16 cm. Znajduje się po lewej stronie pracy.