Andrzej Rymaniak
PRACA MAGISTERSKA
Projekt koncepcyjny wielofunkcyjnego mebla giętego do retrospekcyjnego wnętrza domu gościnnego.
Opis projektu
Projekt koncepcyjny wielofunkcyjnego mebla giętego stawia następujące założenia: konstrukcję z warstwowo gięto-klejonych taśm obłogu, wykorzystanie komponentu jako elementu składającego się na całą wolnostojącą formę użytkową pełniąca funkcję wieszaka na odzież wierzchnią, parasolnik, niewielki blat, ażurową półkę, oświetlenie i lustro. Powielanym wielofunkcyjnym komponentem konstrukcji jest warstwowo gięto-klejona pętla z sześciu warstw dwumilimetrowego obłogu. Każda pętla lub jej zestaw pełni osobną funkcję. Cztery elementy konstrukcji po połączeniu tworzą podstawę oraz koronę mebla. Pojedyncze stanowią parasolnik i blat.
Inspiracją dla zaprojektowanej formy jest projekt Michaela Thoneta, której funkcjonalność poszerzona jest o dodatkowe cechy użytkowe dyktowane przez potrzebę wnętrza.
Wnętrzem, do którego jest przeznaczony powstały mebel gięty, jest sień zabytkowego domu z 1835 roku, którego cechami jest duża przestrzeń komunikacyjna, sklepienie krzyżowe i ograniczone miejsce na meble przyścienne.
Inspirując się wieloma projektami oraz rozwiązaniami i analizując potrzeby projektowe podjąłem próby zaprojektowania prostej formy oraz techniki jej wykonania. Jako główne założenie konstrukcyjne przyjąłem powtarzalność jednego lub dwóch elementów jako główną składową całości. Tak samo, jak w wieszakach Thoneta postanowiłem wykorzystać główny trzpień jako element nośny i konstrukcyjny, do którego przytwierdzone będą powielone komponenty.
Inspiracją dla uzyskania unikatowej formy jest geometria ugięcia dwóch charakterystycznych elementów krzeseł giętych Thoneta numer 14 i 18: pałąk oparcia i łączyna sześciopunktowa. Ich kształt powielony czterokrotnie w osi środkowej przypomina co prawda bardziej kielich kwiata lub koniczynę czterolistną, lecz to powstające cztery szczytowe łuki zwróciły moją uwagę na to, że oparcia krzeseł, a zwłaszcza giętych - numer 14 i 18 kryją w sobie kolejną nieświadomą funkcję użytkową - niezwykle ergonomicznego wieszaka na kurtki czy płaszcze. Uświadomienie to wywołało we mnie potrzebę prowadzenia dwóch ścieżek projektowych: pierwszą - przy wykorzystaniu tylko odpadowych elementów giętych, otrzymanych od fabryki mebli giętych Fameg, tudzież wykorzystanie pałąków oparć jako wieszaków na marynarki, kurtki i płaszcze, oraz drugą - kontynuację projektu wielofunkcyjnego wieszaka z autorskich elementów warstwowo klejono-giętych. Mając na celu implementację podobnego przestrzennego kształtu pałąka oparcia krzesła i jego szesciopunktowej łączyny, potrzebowałem formy przypominającej zamkniętą pętlę, aby uzyskać jeden wspólny i symetryczny punkt montażu do trzpienia głównego. Poprzez doświadczenie z elastycznymi możliwościami czterech warstw taśm obłogu, dokonując jednego jej skrętu i łącząc równolegle jej końce, uzyskałem kształt nawiązujący do wspomnianych inspiracji formy.
Uzyskana prosta do wykonania pętla z warstwowo klejonego obłogu umieszczona w różnej wysokości i orientacji służyć może wielu funkcjom użytkowym. Powstająca korona z czterech powielonych promieniście pętel stanowi półkę na odłożenie kapelusza i drobnej galanterii oraz zawieszenie płaszcza. Opcje zahaczenia rozszerzyć można dodatkowymi hakami. Wewnętrzny otwór pętli posłużył lokalizacji kulistego oświetlenia. Podobnie jak oświetlenie, we wnętrzu jednej z pętli korony na poziomej osi obrotowej umieszczone zostało okrągłe lustro umożliwiające ustawienie odpowiedniego kąta, wygodnego dla konkretnego wzrostu użytkownika. Poniżej na wysokości 100 cm znajduje się niewielki blat z pętli z wpuszczoną sklejką. Ponownie pętla na wysokości 70 cm może pełnić funkcję parasolnika. Podstawę formy wielofunkcyjnej tworzy odbicie lustrzane korony.
Zdecydowałem podjąć próbę opracowania własnego autorskiego okucia do montażu giętych pętli do trzpienia przy użyciu druku 3D. Ponieważ dodane jakiekolwiek w tej sytuacji okucie byłoby widoczne, zaczerpnąłem inspiracji od zastosowanych przez Josefa Hoffmanna kul jako elementów spajających i wzmacniających konstrukcję różnych rodzajów mebli jego projektu. Postanowiłem wykorzystać formę kuli jako okucie łączące trzpień z pętlami. Do nasuniętej na trzpień kuli przytwierdzonej jedną śrubą, przymocowane są w przygotowanych szczelinach pętle, również przykręcone po jednej śrubie każda.
By ułatwić sobie pracę, kontrolę i powtarzalność warstwowo gięto-klejonych pętli obłogu, skonstruowałem prosty przyrząd mocujący, umożliwiający mi regulację wysokości oraz kąta pętli na śrubie i jej krągłość poprzez dostawienie prostego ogranicznika w postaci kołka lub klocka. Mimo zastosowanego pomocnego, lecz prowizorycznego narzędzia każda pętla ma swój lekko różniący się kształt. Fakt ten nie ułatwia uzyskania pionowo i stabilnie stojącej formy.
Prototyp po realizacji w skali 1:1 po skręceniu nie jest wystarczająco stabilny z powodu zastosowanych jedynie sześciu warstw obłogu w poszczególnych pętlach stopy, aby uzyskać większą sztywność należy zwiększyć ilość warstw przynajmniej do dziesięciu. Sprawa ma się podobnie w pętli niewielkiego blatu, którego ilość warstw obłogu również powinna być zwiększona w celu zmniejszenia jego sprężynowania pod obciążeniem.
Wymiary prototypu:
Wysokość: 2100 mm
Szerokość: 830 mm
Dodatkowy projekt kamerdynera z wykorzystaniem gotowych elementów giętych krzeseł numer 18
Mając do dyspozycji podarowane przez Fabrykę mebli giętych Fameg elementy z giętego buku, postanowiłem podjąć próbę ich wykorzystania w obiekcie o podobnej funkcji użytkowej, jak obecnie wykonywany mebel z autorskich elementów giętych. Zgodnie z moją wizją koniecznością było wykorzystanie pałąków oparć, jako elementu idealnie służącemu zarzuceniu płaszcza, kurtki czy marynarki, obręczy siedziska jako bazy pod blat, a drugiego jako podstawy pod płytką miskę na skropliny mokrego parasola. Przy pomocy trytytek spiąłem formę z wykorzystaniem czterech pałąków oparć i dwóch obręcz siedziska. Dwa pałąki oparć tworzą cztery nogi, mocowanie obręczy siedziska pod miskę skroplin parasola i drugiej obręczy pod montaż blatu. Między dwoma pałąkami oparcia przymocowane są po obu stronach dwa kolejne pałąki pełniące funkcję wieszaków. Powstały obiekt przypomina bardziej formę wieszaka typu kamerdyner, lecz z miejscem na dwa płaszcze lub żakiety czy marynarki.
Po skręceniu ze sobą wszystkich giętych elementów i dodaniu własnego niewielkiego giętego warstwowo pierścienia pomiędzy spodem blatu, a tacą parasolnika uzyskałem sztywność konstrukcji.
Wymiary prototypu:
Wysokość: 1460 mm
Szerokość: 545 mm
Głębokość: 545 mm